Abstract:
Праблема вылучэння неалагізмаў у старабеларускай/стараўкраінскай кніжна-пісьмовай мове пакуль не прыцягнула ўвагі даследчыкаў. Гэтаму шкодзіць недастатковасць як лексікаграфіі, так і апісання мовы ўсіх старажытных помнікаў. Яшчэ ў Антычнасці было заўважана існаванне неалагізмаў у мове (напрыклад, Гарацыем), хаця погляды старабеларускіх/стараўкраінскіх кніжнікаў на гэты конт невядомыя. У артыкуле абмяркоўваюцца падыходы, што дазволяць з найбольшай верагоднасцю вылучаць неалагізмы ў даўніх тэкстах. Гэта калькі і запазычанні, спецыфічная дэрывацыя, экспрэсіўнасць, рэдкая лексіка і фразеалогія. Аднак не будуць сведчыць пра неалагізмы фанетыка-арфаграфічныя асаблівасці слоў, што маюць сістэмны (дыялектны, рэгіянальны, ізаглосны) характар.
